Com municeer

Ik ga nu al een halve eeuw mee. En toen ik jong was, hadden we termen als ‘helemaal te gaaf’ om uit te drukken dat we blij waren met iets. Dat hoor ik nog wel eens. Maar meer nog hoor ik dat kinderen en jongeren depressief zijn. Dat schijnt heel veel voor te komen.

Als je oud bent en van alles lukt niet meer, kan ik dat begrijpen. Maar als je alles hebt wat de grote ‘creator’ ons mee kan geven, als je natje en je droogje zijn verzorgd, waarom zou je dan in zak en as zitten? De vogels fluiten, het zonnetje schijnt, er valt een regenbui om groei mogelijk te maken….

Is het dat iemand heeft ontvriend op Facebook?

Heb je een gezin dat niet snapt wat je bedoelt?

Com-municate!

Stel je in echte verbinding – met jezelf en je omgeving.

Niet via de techniek. Ga langs bij je vrienden. Klop op de deur. Ook bij ins(t)an(i)ties!

De wereld ontdekken


Buiten is het koud en nat; binnen snort de kachel, wacht de tv en de pc, eindeloos vermaak. We hebben allemaal wel ‘iets’ met de natuur. Voor de een is dat lekker bbq-en, voor de ander vissen en de derde maakt graag foto’s of lange wandelingen. Maar vaak vinden we dat buiten zijn ook oncomfortabel, onaangenaam en saai. Je wordt nat, vies en moe.

De natuur betekent aanpassen. En juist dat kan de doorsnee homo urbanus niet meer. We zijn control freaks geworden. Maar er zit geen aan/uit knop op het weer. Dat vind ik nu zo leuk daaraan; dat je op je plek wordt gezet als mens.

Het is een grote sport voor mij geworden, om me te blijven verbazen over de wereld om me heen. “Nicht aergern, bloss wundern”, placht mijn overgrootmoeder te zeggen. En ik probeer dat als levensmotto aan te houden. Een open belangstelling als kompas die mij al op de vreemdste plaatsen en met de wonderlijkste mensen in contact bracht.

Verwonder je met mij mee. Over de natuurlijke processen die je om je heen kunt (leren) zien.